Kuukske

Doorheen de prachtige stem van Will Johnson (South San Gabriel, album The Carlton Chronicles), die "This rookie runs..." zingt, klinken het snerpend getjilp van een merelkuiken en het gekwetter van baby-koolmeesjes.

Het is al het vierde merelkuiken sinds begin april dat onze tuin aandoet, zonder dat het hier geboren is. In de klimophaag die onze tuin van de buren scheidt, wacht een merelkoppel met zeker ongeduld op hun eigen broedsel. het vierde kuiken is nog erg jong en roept voortdurend naar zijn ouders. Ik heb nog niet ontdekt dat het gevoerd wordt, daar zal hij volgens mij toch stilaan zelf voor moeten zorgen.
Van die vier merelkuikens is er eentje gestorven: te pletter gevloten tegen de garagedeur. Daar hebben we nu kranten tegenaan geplakt. Om op zo'n manier een jonge vogel te verliezen, doet gewoon pijn. Ja, ik ben een softie. Maar het is softness waar ik trots op ben.
Het andere merelkuiken is gezond en wel en foerageert tussen de tuinen van ons en de buren. Het hapt af en toe een hapje mee van het speciale voer dat ik nog altijd strooi en laat zich wegdrummen door de spreeuwen, andere merels en de mussen.

En dan is er Kuukske.
Kuukske is half blind. Haar rechteroog was eerst nog een vochtige massa, haar wang een kleverig hoopje veren. Nu is er geen oogje meer. Maar Kuukske houdt vol. Elke volwassen merel, vooral de papa's, klampt ze aan om gevoerd te worden, hoewel ze perfect in staat is zelf de pieringen uit de grond te rukken. Die slaat ze dan even vakkundig dood voor ze ze in hun geheel opslokt. Ze eet ook graag van het voer dat ik strooi, en ze laat zich veel minder makkelijk wegdrummen door de andere vogels. Dat kan zijn omdat ze gewoon niet voldoende ziet, en dus ook niet voldoende gevaar kan inschatten. Ik hou mijn hart vast telkens ze midden op de klimophaag gaat zitten, en zo een fly-by snack voor de sperwer vormt. Als ik naar het tuinhuis loop, waar het voer ligt en waar ik de vogels ook laat eten, blijft ze zitten wachten. Ik praat tegen haar, en dan houdt ze haar kopje scheef, alsof ze luistert. Terwijl ik in het tuinhuis morrel, loopt ze dan toch een beetje weg. Ik strooi het voer en ga terug naar binnen. Tegen dat ik de deur dicht doe, zit ze al te eten.

Een geweldig mereltje, dat Kuukske.