Thanksgiving

Ik weet het, we kennen hier geen officiële feestdag waarop dankbaarheid zo centraal staat als de Amerikaanse/Canadese Thanksgiving. En toch vind ik het - voor mezelf en mijn gezin - belangrijk om stil te staan bij wat we hebben. Want er is elke dag wel iets om dankbaar voor te zijn, alleen staan we er gewoon veel te weinig of zelfs niet bij stil.

Want dankbaarheid gaat van iets kleins - een kop koffie - naar iets groots - je realiseren dat je het ondanks al je eigen miserie toch echt nog zo slecht niet hebt. 

En al lijkt de ellende en de pijn en het verdriet soms niet te overzien, het helpt om te kijken naar wat er is, Tel je zegeningen. Voel de knuffels, hoor het gelach van en zie de schitterende ogen van de vrienden om je heen, hoor hun woorden van gedeelde blijdschap en gedeeld  verdriet, wees je bewust van de zon die op je gezicht schijnt, voel de koude wind in je haar - en wees blij dat je leeft. 

Het is niet altijd makkelijk, maar het is wel de moeite waard om over na te denken. En misschien ook te proberen. Een verandering van mindset. Vol dankbaarheid voor wat je hebt en wie je bent. Ik probeer het opnieuw, na een hele lange bijzonder moeilijke periode - en ik kan alleen maar zeggen dat het voorlopig zijn effect niet mist. Soms valt het dan vanzelf op zijn plooien. :-)

November

Het is weer november. Voor mijn lijf betekent dat weer afzien. Kou en nattigheid hebben een nogal versterkend effect op de fibromyalgie en reuma, dus de laatste dagen voel ik me zo zwaar als een olifant en beweeg ik me door stroop in plaats van door lucht, en kost zelfs fietsen op mijn megasuperfantastische e-bike me moeite. 

Het wordt dus ook weer een tijd van afwegen. Kiezen tussen wat belangrijker is en wat niet, wat leuker lijkt en wat niet - en dan natuurlijk ook daar weer de prijs voor betalen. Mentaal wordt het dus ook weer zwaar. Iets waar ik heel erg tegenop zie, omdat ik gewoon wil doen wat iedereen doet. Zelfs al weet ik dat ik dat niet kan.

Anderzijds: het is ook weer de tijd voor warme choco, lekker warme dekentjes, hete douches, heerlijk ontspannend bad, knuffels met katten en zoon, en in de watten gelegd worden door echtgenoot-lief. En natuurlijk, de virtuele knuffels van vrienden met wie je niet kunt afspreken door gebrek aan energie. 

It's November again. For my body, that means suffering all over again. The cold and moist have an aggravating effect on the Fibromyalgia and rheuma, so for the last couple of days I feel as if I'm as heavy as an elephant, and I move through syrup instead of air, and even the cycling on my megasuperfantastic e-bike takes the best of me.

That also means it's time for weighing out things. Choosing between what's more important and what's not, what seems more fun and what does not - and then of course there is that price to pay. So mentally, it's going to be tough yet again. Something I never look forward to, because I so much want to do what everyone else is doing. Even knowing that I simply am not able to.

On the plus side: it's also time for hot chocolate, warm blankies, hot showers, nice relaxing baths, cuddles with cats and son, and being taken care of by my hubbie. And of course, the virtual hugs from friends, who you cannot meet up with due to lack of energy.