(voor)Lezen

Toen hij nog een baby was, zong ik voor hem, fluisterde ik rijmpjes in zijn oor en neuriede ik voor hem. Toen hij een peuter was, las zijn papa hem voor, uit Nijntje, Dikkie Dik en Bobbi. Dat werd dan gaandeweg uitgebreid met Brandweerman Sam, Gonnie, Jip&Janneke, en dinosaurus-leesvoer. Toen hij een kleuter werd, merkten we echter dat de voorleesboekjes voor zijn leeftijd niet langer interessant genoeg waren...

Hoewel hij nu nog steeds in de bibliotheek op zoek gaat naar prentenboeken en van die typische baby-voelboekjes, heeft hij hier thuis vooral interesse in wetenschappelijk werk - eerste atlas, eerste encyclopedie, naslagwerken over dinosaurussen... alles waar maar weetjes en feitjes in voorkomen (waarmee hij je dan overvalt op de gekste momenten, uiteraard). 

Een heel halfjaar moest er 's avonds worden 'voorgelezen' uit dinosaurusboeken, soort per soort, wat ze aten, hoe ze leefden, hoe ze doodgingen, wie ze opgroef. Tot we het beu werden, zijn papa en ik, en we besloten het roer om te gooien. Met Kerst kreeg hij zijn eerste Geronimo Stilton (dat meteen het favoriete voorleesboek van toen werd), en later ook de Dinobaai van Rex Stone (idem, inmiddels aan de tweede voorleesronde toe).
En we keken ook eens in onze eigen jeugdboekenverzameling. We vonden De Kleine Kapitein van Biegel, en Het Oneindige Verhaal - beide vielen zeer in de smaak, hoewel de laatste nog niet volledig uit is, en we bij de eerste vastgelopen zijn in het tweede deel. 

Want toen kwam ik thuis met Carlo Cabana van Bjorn Van den Eynde, en toen vergat hij de rest...

Gisteravond, toen hij al lang moest slapen, 'betrapte' ik hem met De Glibberende Kwallenbende op schoot in zijn bed. Hij keek me heel onschuldig aan, met van die grote ogen, en fluisterde toen: "Ik wilde nog een beetje lezen..." Niet dat hij al echt kan lezen, maar soit, het idee is goed. Ik vond het best grappig en ook wel tof, dus gaf hem nog tien minuten extra tijd. Om half negen moest het licht écht uit. ;-)
Vanochtend stond hij op, maar ging gelijk terug naar zijn kamer, waar hij bleef hangen - met inderdaad De Glibberende Kwallenbende, "want ik wil verder lezen". Dat nam hij uiteindelijk mee naar beneden, half lezend de trap af, waarna hij zich in de zetel nestelt en druk begint te bladeren, en helemaal in het boek gezogen wordt.

En net als zijn ouders indertijd is hij er slechts met veel moeite uit te trekken, dus het klaarmaken vanochtend kostte wat meer tijd dan andere dagen :-)