Ik had ineens
redelijk wat inspiratie, wat begeestering om verder te werken aan dat grote
project dat De
Vijfde Tuin heet. Er is voetbal op tv, dus ik dacht: ik besteed mijn tijd
nuttig; ik wil hoe dan ook dit werk af hebben voor de herfst (ik dacht eerst
eind deze maand, maar dat is toch wel iets te optimistisch).
En dan blijkt dat
mijn handen niet meer mee willen.
Die vingers, die
gewrichten, die pezen… alles werkt tegen. Het loopt tot mijn ellebogen. Ik heb
dat wel vaker, zeker de laatste paar jaar, maar dan wel in de winter.
Nu dus ook duidelijk
na overbelasting, iets wat ik doorgaans neig te minimaliseren (als in: ik vind
dat ik dat toch nog moet kunnen, allemaal tegelijk).
Maar helaas,
schrijven en onkruid wieden, en al die andere fijn-motorische aangelegenheden
zoals wasgoed ophangen (fibro-reuma: geen fan van wasknijpers), knutselwerk samen
met zoon (de stegosaurus
zit intussen in fase 4), aardappels en appels schillen (o, gruwel) - het gaat
allemaal niet goed samen. Met andere woorden, er moet meer tijd tussen elk van
deze acties zitten. Liefst voor mijn polsen ook weer alle twee rijp zijn voor
het schroot.
Over een maand mag
ik wel naar de polsschool. Kinesitherapie en ergotherapie, speciaal voor mijn
handen/polsen. In de hoop dat het helpt. In strikte zin zou ik niet eens zoveel last mogen hebben van die polsen, of van die vingers. Nah...
Voorlopig hou ik het
schrijven dan toch maar voor gezien. Jammer. Mijn hoofdpersonage stond net op
het punt een zeer pittige confrontatie aan te gaan… Als je de Zielenvanger
recht in de ogen moet kijken, dan kan je het echt wel pittig noemen, vind ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten